Ne dünya yeteri kadar güvenli, ne insanlar izanlı ve tekin.
Yaşamak için BİRARADA gerekli olan şey TOPLUMSAL EKİN...
Ne dünya yeteri kadar güvenli, ne insanlar izanlı ve tekin.
Yaşamak için BİRARADA gerekli olan şey TOPLUMSAL EKİN...
Üç kar tanesi düştü.
Üç ak güvercin kondu pencereme.
Üçü de birbirinden arı...
İsimler yakıştırdım her birine;
Barış,
Özgürlük,
Sevda adları...
Biraz ıslak,
Üşümüş,
Titrek ve kırık kanatları...
Ürkek bakışlı üçü de.
Yılgın,
Yorgun,
Sessiz.
Yaşamın mengenesinde
Sıkıştırılmış gagaları...
Barış;
Derin acılar içinde,
Üzgün,
Tanıklığından utanarak
Dalar uzaklara.
Lanetler savaşları...
Özgürlük;
Kirlenmiş haylice,
Dalgın,
Düşünceli ve ayaklarında
Vebâl gibi
Sallanır prangaları...
Sevda;
Umutsuz çırpınışlar içinde,
Uzatır boynunu şaşkın,
Kıpırtısız yüreklere.
Tanıyamaz insanları...
Ve ben;
Yangın naralar atarım
Çarpar duvarlara.
Boğulur heyhat!
Kıramam,
Koparamam parmaklıkları...
